100 Caps en een Boek

Reporter Luc Calleeuw sprak met de 100-voudige international Anouk Hoogendijk in Noorwegen na haar 100e cap. Ze debuteerde op 6 augustus 2004 tijdens Nederland-Japan onder interim bondscoach Remy Reinierse. Nu 99 interlands verder speelde ze op Noorse bodem haar 100ste Interland, ze brengt eerstdaags een eigen boek uit met leuke zaken uit haar rijk gevulde carrière tot nu toe, met vooral als doel jonge meiden aan te zetten tot voetballen, de hoogste tijd voor een babbel met de bijna 30-jarige Anouk Hoogendijk!

De 100ste, daar is ie dan. Hoe voelt dat?

Anouk Hoogendijk:  "Dat is een topmoment, toch iets waar je naar hebt toegeleefd. Nu kan ik stoppen hè. Grapje hoor".

Nu begint het pas Anouk, het leukste hoofdstuk moet nog komen.

Anouk: "We gaan zeker nog door hoor".

Hoe heb je de laatste dagen gevoeld, met de blessure?

Anouk: "Je bedoelt me de hamstring. Ja het gaat goed. Sinds zaterdag kon ik weer met de groep mee trainen, dat was goed. Eigenlijk was de opbouw precies zoals we gehoopt hadden. We wisten dat ik in het begin nog even apart moest trainen en dat de eerste wedstrijd krap werd, maar ik hoopte gewoon de hele opbouw mee te maken voor naar die tweede wedstrijd, en dat ik hier een stukje zou kunnen spelen en dat is gelukt. Dus, ja ik ben blij hoe het gegaan is".

Dus niet alleen voor de 100ste, maar vooral omdat je terug fit bent?

Anouk: "Neen inderdaad, dat is leuk, maar vooral omdat mijn hamstring goed gaat en ik nu fit terug naar de club ga! Want in Cyprus geraakte ik toen die laatste minuut geblesseerd".
 
Dus je bent bij Ajax niet uit voorzorg aan de kant gebleven?

Anouk: "Neen ik was in Cyprus  tijdens de laatste wedstrijd in de slotminuut geblesseerd geraakt, klein scheurtje in de hamstrings en kon hierdoor gewoon niet spelen".

Hoe heb je nu deze week gezien met de twee voorbereidingswedstrijden tegen IJsland en Noorwegen?

Anouk: "In welk opzicht bedoel je?"

Dit is zoals je in Canada gaat spelen, twee wedstrijden kort op elkaar.

Anouk: "Dit is in principe het ritme van daar ja".

Hoe is dat verlopen?

Anouk: "Naja de eerste wedstrijd wat minder natuurlijk. Noorwegen is dus eigenlijk op papier een betere tegenstander. En daar hebben we het ook beter tegen gedaan. Soms denk ik wel dat dit ons beter ligt. Een iets meer voetballende ploeg, maar ook wel erg fysiek. IJsland is dat natuurlijk ook, fysiek dan, maar vandaag hebben we ons daar iets meer tegen gewapend en meer kansen gecreëerd. Ik denk dat het voor het publiek ook wel een leuke wedstrijd was".

Zeker de eerste helft.

Anouk: "Ja, toen zat ik op de bank, dacht ik, nou dit is toch best wel heel aardig voetbal, die alle kanten op gaat met afwisselende kansen".

De tweede periode was iets minder.

Anouk: "Ik heb natuurlijk het begin een beetje gemist, toen heb ik warm gelopen, dus ik heb de eerste 20 minuten niet gezien. Maar ik denk dat het wel belangrijk is dat we deze winnend hebben afgesloten. Dat is goed voor ons zelfvertrouwen en het moraal. Want dit is eigenlijk wel de laatste topwedstrijd die we gepland hebben voor het WK".

Waarschijnlijk komt er nog wel een?

Anouk: "Ja mogelijk, maar dit is er echt wel eentje van wereldtopniveau natuurlijk".

 

Hoe is op dit moment de verdere voorbereiding gepland, los of deze wedstrijd er komt of niet? Hoe vaak komen jullie bij mekaar?

Anouk: "Nou, nu gaan we gewoon allemaal even terug naar de club en zodra de competitie stopt dan komen we bij elkaar en dan is het eigenlijk maar 2 weken denk ik".

Dat is dan de elfde of dertiende mei (bekerfinale)?

Anouk: "Ja het hangt er een beetje vanaf inderdaad. Sommige hebben nog bekerfinale, de andere inderdaad van de 11de mei, die maandag. En dan is het steeds een aantal dagen bij elkaar, even naar huis. Dan krijg je alvast een beetje het idee. En dan gaan we al vrij vlug die kant op, want je hebt natuurlijk de jetlag, daar moet je wel even aan wennen".

Je brengt eerstdaags een boek uit, die 100ste is dan heel mooi, net voor dat boek?

Anouk: "Ja, het zou een goede maand kunnen zijn, inderdaad".

Komt daar een apart persmoment voor Anouk, voor het uitbrengen van dat boek?

Anouk: "Ja zeker, dat laten we anders wel even weten als jullie dat leuk vinden. Het moet nog allemaal een beetje uitgewerkt worden, maar het staat in ieder geval geplant om een persvoorstelling te houden. Ik laat de preciese datum wel weten. Maar dat heeft verder niets met mijn 100ste te maken. Dat staat er zelf niet eens in, het is meer een boek voor meisjes die voetballen met heel veel anekdotes, voorbeelden uit ons team. Dus ik denk en hoop dat het wel leuk is voor alle meisjes die voetballen of willen gaan voetballen".

Je bent bij diverse clubs en in diverse landen geweest, dus is op zich wel goed?

Anouk: "Ja, niet dat die er allemaal in voorkomen, maar het lijkt me mooi".

Jullie zitten u aan het einde van de voorbereiding, hebt gespeeld tegen allerlei type teams, hoe zie je nu de groep in Canada? Ik bedoel dan jullie groep. Jullie hebben in de voorbereiding eigenlijk tegen een vergelijkbare tegenstrever gespeeld?

Anouk:"Nou, ja, ik denk dat Canada veruit de sterkste is. Is natuurlijk ook het  thuisland en is een land waar ikzelf nog nooit van gewonnen heb. En we hebben toch al vrij vaak tegen Canada gespeeld. Dus we weten dat dit heel nipt gaat worden. Maar ook die andere landen zullen echt niet makkelijk worden, ze zijn niet voor niets op een WK. Ik denk ook dat het hele fitte ploegen zijn. Het is een beetje vergelijkbaar misschien met IJsland en Noorwegen ook, alleen dat ze dan misschien voetballend iets minder zijn. Ze zullen het dan van hun ren je rot moeten hebben".

Hoe is het om te spelen met tijdsverschil, je hebt er nu een beetje ervaring mee?

Anouk: "Ik vind op zich, dit tijdsverschil daar voel ik echt weinig van. Twee uur daar ben je eigenlijk heel snel aan gewend".

Is de voorbereiding dan toch anders. Je moet je nu op een andere tijd gaan richten, normaal weet je gewoon wanneer je gaat spelen. Jullie hebben dit nu bewust zo gepland.

Anouk: "Het is niet zo dat het gewoon opeens vandaag op deze dag is. We hebben dus wel de dagen ervoor al gepland. We hebben dus gisteren op deze tijd op dit veld getraind. Ze bereiden er ons dus langzaam naar toe, hierdoor merk je zelf niet eens dat verschil. Dat doen ze (de technische staf) heel goed, daar hoeven wij gelukkig niet over na te denken".

Het had gekund dat het invloed zou hebben gehad.

Anouk; "Ja misschien, maar dan zou je gaan denken dat deze wedstrijd misschien lastiger was, en ik denk dat we precies deze wedstrijd beter uit gevoetbald hebben. Dus het tijdsverschil heeft niet zo gespeeld. Het heeft ook met de tegenstander te maken natuurlijk, vandaag kreeg je net meer kans om te voetballen."
 

Je hebt nu een aantal heel belangrijke weken en wedstrijden met Ajax, zaterdag al de halve finale van de KNVB beker tegen Telstar, wordt het dan niet heel belastend? Want het valt toch wel allemaal heel kort om mekaar?

Anouk: "Dat klopt, wij moeten gelukkig met Ajax niet dinsdag ook nog spelen, want er zijn natuurlijk teams die dan nog een inhaalwedstrijd hebben. En dan is het vandaag, zaterdag, dinsdag en vrijdag, en dat is inderdaad wel heel veel. En het is het einde van het seizoen, dat begint dus ook te wegen. Maar ik denk dat de voornaamste zaak is dat we heel blijven, fit blijven. Ik denk dat iedereen daar heel erg alert op moet zijn. Op tijd je rust pakken, goed compenseren, je rust pakken waar het kan".

Wat was jouw mooiste interland in de reeks van 100 Anouk?

Anouk: "Dat was toch wel Frankrijk op het EK".

Met die penalty dan? (zie foto de spanning op haar gezicht)!

Anouk: "Niet echt door de penalty, maar het moment gewoon, dat we ons in de picture speelden in Nederland, dat we de A status haalden. Dat we als underdog op dat teornooi waren en dat we naar de halve finale gingen. Italië was natuurlijk ook heel mooi, maar ik was daar niet bij, ik was toen geblesseerd bij de uitwedstrijd, dan beleef je dat toch een stuk minder. Dat heb ik toen voor TV ervaren, maar niet live gevoeld".

Ga je nog voor de record interland, of is dat te hoog?

Anouk: "Nou, het record is wel heel veel. Ik ben niet van plan om tot mijn 45ste door te gaan. Dus neen, daar ga ik niet voor. Het was ooit mijn doel die 100 te halen, dat is me geluk. Ik ga nu nog niet stoppen, maar dat record gaat het er niet worden".

Heb je er al over nagedacht wanneer je gaat stoppen dan?

Anouk: "Neen, in ieder geval nu nog niet. Ik bekijk het per seizoen, bekijk gewoon of ik er nog zin in heb en het lichamelijk nog aan kan, nog fit genoeg voel. Zo niet dan stop ik en anders ga ik weer een jaar door. Ik denk ook dat je dat niet te ver vooruit moet plannen, want er kan zo snel iets veranderen".

Nogmaals gefeliciteerd met je 100ste interland Anouk, ga er heel zeker even van genieten en ook van de mooie overwinning. Succes aanstaande zaterdag en de komende weken en alvast al een heel goed WK toegewenst.