post

Eredivisie | Excelsior Barendrecht en Richard Mank gaan 2 jaar door

Richard Mank is ook de komende twee seizoenen hoofdtrainer van Excelsior Barendrecht. De 39-jarige inwoner van Krimpen aan de Lek heeft zijn contract met het gezamenlijke vrouwenteam van Excelsior Rotterdam en BVV Barendrecht met twee jaar verlengd. De vrouwen begonnen vorige week al aan het eerste deel van hun voorbereiding op het nieuwe seizoen.


Opleidingstrainer

,,Zoals gezegd vind ik dat echter leuk om te doen en het past ook bij mij. Ik denk dat ik meer opleidingstrainer ben dan prestatietrainer en dat hebben deze meiden nodig. Ik vind het mooi als er speelsters zijn die straks een stap kunnen maken naar een grote club en dat ik ze daarbij geholpen heb. Natuurlijk wil iedere trainer ook winnen. Bij de mannen heb ik de afgelopen jaren veel gewonnen, dus dat was wel omschakelen.’’

Fulltime
Na een goede start van de competitie (twee overwinningen) werden door Excelsior Barendrecht immers veel wedstrijden verloren. In de play-offs ging het gelukkig beter en de competitie werd afgesloten met een overtuigende 5-0 overwinning op Achilles’29. ,,Het doel voor komend seizoen is om de groep verder door te selecteren’’, besluit Mank, die dit seizoen fulltime aan de slag gaat voor het vrouwenvoetbal. Een bewuste keuze van de clubs, omdat zij geloven in de potentie van het vrouwenvoetbal en deze sport op deze manier willen door ontwikkelen en professionaliseren.

Aanstaande zaterdag speelt Excelsior Barendrecht om 12:00 uur een oefenduel tegen SV MZC’11 in Zierikzee.

Eredivisie | Pleun Raaijmakers: ‘Ik heb bij PSV drie mooie jaren gehad’

De voetbalsters van PSV sluiten vrijdagavond het seizoen af met de uitwedstrijd tegen PEC Zwolle. Voor Pleun Raaijmakers (22) markeert die wedstrijd na drie seizoenen ook het einde van haar verblijf bij de Eindhovense club.

De middenvelder uit Oirschot kreeg een paar weken geleden te horen dat haar aflopende contract niet wordt verlengd. ,,Aan de ene kant had ik het wel zien aankomen, aan de andere kant ook weer niet. Als je veel op de bank zit, weet je dat je er een beetje tegenaan hangt. Ik vind wel dat ik mezelf hier ontwikkeld heb. Daarom is het zaak dat ik ergens veel minuten ga maken. Ik wil zeker doorgaan met voetballen in combinatie met mijn baan als apothekersassistente.”

Raaijmakers kwam in drie seizoenen tot 37 optredens voor PSV, veelal als invalster. ,,Dat is te weinig, had meer moeten en mogen zijn voor mijn ontwikkeling. Uiteindelijk blijft het toch de keuze van de trainers. In mijn geval heb ik elke dag hard getraind en ben ik daar misschien niet altijd voor beloond. PSV is altijd de club geweest waarvoor ik wilde spelen en dat heb ik mogen doen. Ik heb hier drie mooie jaren gehad en waar deuren sluiten openen er ook weer andere. Dat maakt mij alleen maar gretiger om er ergens anders weer vol voor te gaan en wel te slagen”, zegt Raaijmakers, die afkomstig is van Oirschot Vooruit en via het CTO in Eindhoven bij PSV belandde.

De eredivisie blijft haar doel. Achilles’29 doet komend seizoen niet meer mee, waardoor er dan nog maar acht clubs actief zijn op het hoogste niveau van Nederland. Er zijn kortom minder selectieplekken te verdelen. Waar haar voetbaltoekomst ligt, weet Raaijmakers nog niet. ,,Ik laat nu even alles rustig bezinken en zet dan alles op een rijtje. Ik wil niets overhaast beslissen. We trainen nog een week door met PSV, daarna hebben we een paar weken rust waar ik zeker gebruik van ga maken. In die periode ga ik ook de contacten leggen met de clubs. Dat doe ik zelf, met steun van thuis.”

Pleun Raaijmakers © Photo-Prestige

Als PSV zelf van PEC Zwolle wint en Ajax verliest van kampioen FC Twente, eindigt de Eindhovense ploeg als tweede in de kampioenspoule. Een klassering die PSV nog niet eerder wist te bereiken. ,,Dat we tot een wedstrijd voor het einde mee mochten doen voor het kampioenschap en het lang in eigen hand hadden, is toch wel een hoogtepunt. Bijna stonden we zelf met de schaal. Dat was de voorgaande twee seizoenen toch lastiger, al stonden we toen twee keer in de bekerfinale”, blikt Raaijmakers terug. ,,Dit seizoen waren we echt een team dat samen naar een doel toe werkte. Er staat een goede mix van jongere en oudere meiden en Nederlandse en buitenlandse speelsters. Met het halen van speelsters en qua faciliteiten is het allemaal nog professioneler aangepakt.”

Bron: ED.nl

post

Transfer | Julia Ibes versterkt volgend seizoen Excelsior Barendrecht

Excelsior Barendrecht heeft zich voor volgend seizoen versterkt met Julia Ibes. De 19-jarige aanvalster maakt, net als Sophie Cobussen, de overstap van Achilles’29 naar Excelsior Barendrecht.

Ontwikkeling
,,Ik heb een jaar bij Achilles’29 mogen proeven hoe het is om in de Eredivisie Vrouwen te voetballen en ik ben nu klaar om een volgende stap te maken. Excelsior Barendrecht geeft mij het vertrouwen dat ik mijzelf nog meer kan ontwikkelen, zowel als speler, maar ook als persoon”, zegt Ibes. De felle speelstijl van Excelsior Barendrecht spreekt haar enorm aan.

Verwachting
,,Ik verwacht dat ik mezelf persoonlijk meer kan gaan uitdagen, omdat de concurrentie groter zal zijn. Daarnaast denk ik dat wij een goed team hebben, dat verrassend uit de hoek kan komen. Ik hoop met mijn acties en voorzetten belangrijk te kunnen zijn voor het team.’’

Algemeen
Julia Ibes werd geboren op 15 oktober 1999 in Nuenen. Op haar vijftiende verhuisde ze naar Eindhoven om bij CTO-Eindhoven te voetballen. Ondanks dat zij niet meer bij CTO voetbalt, woont en studeert zij nog steeds in Eindhoven. Julia volgt daar de opleiding Sport en Bewegen op het Summa College. In de weekenden gaat zij regelmatig naar haar familie in Nuenen/Mierlo.

Voorgaande clubs
Julia Ibes heeft bij een aantal clubs gespeeld. Van haar vierde tot haar vijftiende was zij actief voor RKSV Nuenen. Vervolgens is zij naar CTO Talent Team in Eindhoven gegaan en vorig jaar kwam zij dus uit voor Achilles’29.

Bron: Excelsior Barendrecht

Beloften Achilles uit de competitie

De KNVB en Achilles’29 hebben besloten om de Beloften van Achilles’29 uit de competitie te halen.
Voor Achilles’29 was het niet meer haalbaar om elke week een volledig team op te stellen.
De nieuwe trainer zal met de meiden die samen overblijven door gaan en proberen om het hoofd boven water te houden.

Achilles’29 vrouwen melden dit op hun Facebook:
Helaas hebben wij deze week vernomen dat het vrouwen beloften elftal van Achilles`29 afgelopen zaterdag in competitieverband haar eerste en tevens laatste wedstrijd in de beloftencompetitie heeft gespeeld. Het bestuur en technisch hart van Achilles`29 heeft in al haar wijsheid besloten om het vrouwen beloften elftal in het seizoen 2018-2019 niet langer in competitieverband te laten uitkomen. Achilles`29 heeft op dit moment, ondanks verwoede pogingen om dit te realiseren, in kwantiteit simpelweg te weinig speelsters om hier twee volwaardige en fitte selecties mee in de lucht te kunnen houden. De speelsters van het beloftenteam smelten nu samen met de 1e selectie van Achilles`29 hetgeen weer nieuwe uitdagingen en mogelijkheden biedt in de verdere ontwikkeling van deze speelsters.”

Uiteraard zou het zeer teleurstellend zijn als Achilles’29 in de toekomst geen vrouwenteam op het hoogste niveau kan hebben.
In een tijd dat het Nederlandse vrouwenelftal een stadion van 20.000 toeschouwers binnen 1 uur kan uitverkopen, is het uitermate teleustellend dat de meeste van deze toeschouwers het niet op kunnen brengen om ook eens naar de top van Nederland te gaan kijken en deze clubs te ondersteunen.

Foto via ADO Den Haag Vrouwen

 

 

Achilles’29 zonder trainer, Cieraad stapt op

Marck Cieraad is opgestapt als trainer van het vrouwenteam van Achilles’29. Een ‘verschil van inzicht’ en niet nagekomen afspraken zijn de belangrijkste redenen voor de breuk.

De trainer van de eredivisieploeg werkte sinds afgelopen mei op vrijwillige basis en onderhandelde al maanden over een nieuw contract. Dit weekeinde was de maat vol voor de 28-jarige Brabander.

Afbeeldingsresultaat voor Marck Cieraad

Onvoldoende middelen

,,De middelen die ik aangereikt kreeg, waren voor mij onvoldoende”, stelt Cieraad. ,,Ik had het gevoel dat ik de speelsters tekort deed. Ik baal er verschrikkelijk van dat ik ze nu achter moet laten. De enige reden dat ik er nog werkte, waren de speelsters.”

Cieraad was sinds het begin van dit jaar coach bij het vrouwenteam. Na het faillissement van de bv, begin januari, volgde hij Robert de Pauw op. Daarvoor was hij een half jaar trainer van het beloftenteam bij de mannen.

‘Lastige situatie’

Voorzitter Pjotr van der Horst stelt in een korte reactie het vertrek van Cieraad te betreuren. ,,De club verkeert in een lastige situatie, daardoor kwamen we er gewoon niet uit”, zegt hij. ,,Ik wil Marck bedanken voor zijn inzet voor de club.”

De vrouwen van Achilles staan na drie wedstrijden puntloos onderaan in de eredivisie. De eerstvolgende wedstrijd is pas op vrijdag 12 oktober, thuis tegen ADO Den Haag.

Rechtszaak

Achilles verkeert nog altijd in financieel zwaar weer. De club dreigt failliet te gaan, bleek vorige week tijdens de rechtszaak van ex-trainer Arno Arts.


Bron: Gelderlander

Voetbalevents voor meiden bij Achilles’29 en interview Amber Verspaget

Groesbeek – La League, de wereldwijde voetbal community voor meiden en hun fans, is gelanceerd in 2017. Het is een initiatief van Plan Nederland en ondersteunt meiden te voetballen en dit zolang mogelijk te blijven doen. La League organiseert voetbalevents speciaal voor meiden en werkt samen met de Eredivisie Vrouwen. Bij Achilles’29 in Groesbeek is een event op vrijdag 6 juli van 17.00 tot 20.00 op Sportpark de Heikant. Meiden tussen 9 en 16 jaar voetballen in bijzijn van profspeelsters die hen coachen en scouten. De meest getalenteerde meiden kwalificeren zich voor de grote La League finale. Inschrijven via:

www.laleague.com

Ze studeert Sport en Economie aan de Johan Cruyff Academie. Maar Amber Verspaget (20) is in hart en nieren vooral verdedigster en speelster in de Eredivisie. Na twee seizoenen verlaat zij Achilles’29 komend seizoen voor een transfer naar ADO Den Haag. Een gesprek met Amber en haar vader Fred, over de positie van speelsters in de eredivisie, gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen en de liefde voor voetbal. “Bij een buitenlandse club spelen, dat is mijn droom.”

De tuin van haar ouderlijke woning in Best leent zich prima om kunstjes te laten zien. Vader trapt gemoedelijk een balletje met zijn dochter in de breed uitgemeten tuin. Voetbal is Amber met de paplepel ingegoten. Broer Remco (17) speelt als aanvoerder in de A1 van de plaatselijke club. Fred is 25 jaar trainer geweest, waaronder twee jaar van Amber.

Snelst groeiende sport

Voetbal wordt steeds populairder, en is de snelst groeiende sport ter wereld. Het aantal geregistreerde voetballende vrouwen in Nederland stijgt wederom, met bijna 0,7 procent naar 154.048 en dan zijn de cijfers van na het EK nog niet bekend. Het gaat goed met vrouwenvoetbal binnen amateurclubs. Meidenteams schieten als paddenstoelen uit de grond. De meiden voor wie het is weggelegd, krijgen steeds vaker de kans in de selectie van een jongensteams in de jongenscompetitie te voetballen. Er wordt beter naar de behoeften van meiden geluisterd. Toch is er een groter draagvlak nodig, waarbij veel partijen bereidwillig zijn om op alle niveaus verandering tot stand te brengen. Het leek er na de winst van het EK op dat de media-aandacht voor voetballende vrouwen een hoge vlucht zou nemen. Maar dit “valt tegen”, concluderen Amber en Fred.

Meiden- en vrouwenvoetbal tot een hoger plan

Amber: “De aandacht voor eredivisievrouwen beperkt zich bij de NOS tot een minuut voor een wedstrijdverslag. Als we geluk hebben. Dit zou ik graag anders zien. Er wordt zo veel naar mannenvoetbal gekeken. Ik denk niet dat de kijkers de tv uitzetten als de Eredivisie Vrouwen aan bod komen.” Fred: “Of de uitzending ermee beginnen of eindigen. Vrouwenvoetbal hoort er toch gewoon bij.” Amber: “Toen onze wedstrijd tegen Heerenveen werd uitgezonden is mijn doelpunt afgekeurd. Maar deze gebeurtenis kwam niet eens voor in de nabeschouwing. Zo jammer.”

Tv-rechten

Amber: “De mannelijke spelers hebben tv-rechten qua sponsoren. Als dit logo op tv komt, dan is het aantrekkelijk om te sponsoren. Dit geldt ook voor reclameborden langs het veld.” Fred: “Het vrouwenvoetbal tot een hoger plan tillen lukt alleen als iedereen zijn tanden erin zet. De meiden, de ouders, de trainers, de clubs, de KNVB, tv en sponsoren. De KNVB heeft Kirsten van de Ven aangesteld als manager vrouwenvoetbal. Dat is een goede ontwikkeling, maar zij kan het niet alleen. We moeten vrouwen serieuzer nemen en gelijkwaardigheid betrachten zodat de kijk op vrouwenvoetbal verbetert. We hebben een cultuuromslag nodig. Niet alleen van en door vrouwen, maar juist bij mannen. Want hoe meer aandacht er voor vrouwenvoetbal is, hoe meer sponsors interesse hebben, en hoe beter de kwaliteit van het voetbal wordt.”

“Ik zou ook graag zien dat de eredivisie een volwaardige competitie wordt. Een eredivisie die niet bestaat uit de huidige negen clubs, maar minimaal twaalf en misschien wel veertien. Er wordt nu vier keer per jaar tegen dezelfde club gespeeld. Vrouwenvoetbal is gewoon leuk om naar te kijken.”

La League

Amber: “La League motiveert meiden, ondersteund door hun vader en andere fans, om te voetballen en zolang mogelijk door te spelen. Dat vind ik een heel goed initiatief. Het is goed voor de eredivisie. Ik vind ook dat we dit verdienen als vrouwenvoetballers. We trainen elke dag om beter te worden en het is leuk als dit gewaardeerd wordt. Daar helpt de doelstelling van La League natuurlijk erg bij! Ik was aanwezig bij de opening van de eredivisie in september afgelopen seizoen dat mede georganiseerd is door La League. Ik heb meegespeeld in de wedstrijd tegen de BN’ers. Mijn vader liep met mij het veld op. Heel bijzonder.”

“Bij de La League-dag bij Achilles’29 heb ik meegeholpen aan het vader en dochter toernooi. Daar was een meisje met wie ik nu nog steeds regelmatig contact heb. Ze komt naar sommige wedstrijden en liep een keer met mij mee in de line up.”

Steun vader

Moeder Yolanda heeft in de jaren tachtig als tiener zeven jaar gevoetbald. Ze begrijpt hoe belangrijk steun is, juist van een vader. Haar vader was het niet eens met haar keuze om op voetbal te gaan. In de jaren tachtig was het niet gebruikelijk te voetballen. Ze heeft erom gezeurd tot hij toestemming gaf en bleek het fantastisch te vinden. Soms hebben vaders een zetje in de goede richting nodig. Yolanda’s vader reed het meidenteam daarna naar alle wedstrijden. “Er bestond één meidenteam. We wonnen of verloren met 10-0 want er was geen gelijkwaardigheid.”

Voetbal heeft een centrale plaats in het gezin. De liefde tussen Ambers ouders ontstond ook op het voetbalveld. Yolanda: “Fred was trainer van de jeugd. Hij stond op de andere helft van het veld training te geven. Fred: “Ik keek meer naar haar dan dat ik de jongens trainde”, zegt hij grinnikend.

Achilles’29 failliet

Amber: “Nadat de mannen van Achilles’29 zijn gedegradeerd, en de club in januari failliet is verklaard, hebben wij als vrouwen besloten door te gaan. Momenteel ontvangen we helemaal geen vergoeding. Ook niet voor de reiskosten. Maar we willen voetballen, dus betalen we de reiskosten zelf. Voor wie dit niet kan financieren is een regeling getroffen onder de ouders. Achilles’29 zorgt voor onze kleding, die bedrukt wordt met de logo’s van onze sponsors. Dit zijn ouders uit het team die de reiskosten financieren voor meiden die dit niet kunnen opbrengen. We hebben grotere sponsors nodig. Maar vindt maar eens sponsoren wanneer een club het moeilijk heeft. Ik kan wel rondkomen, maar het gaat wel van mijn spaargeld af. Dat vind ik niet kunnen als je je realiseert wat mannen verdienen in de eredivisie. In de Nederlandse eredivisie kun je als vrouw sowieso je brood niet verdienen met voetbal.”

Fred: “Geluiden dat het niveau niet voldoende is vind ik onzin. De eredivisie blijft het hoogste niveau van de competitie.”

Steun ouders

De steun van haar ouders is onmisbaar, vertelt Amber. “Als mijn ouders mij vroeger niet naar alle trainingen, wedstrijden en de KNVB-activiteiten hadden gebracht, was ik nooit zover gekomen. Ik was zes jaar toen ik begon met voetbal. Ik keek met papa naar mijn neef en zijn vriendjes. Ik zat toen op dansen en tennis, maar ik vond voetbal zo leuk om te zien dat ik er ook op wilde. Zo kwam ik terecht in de F8.” Daarna volgden de F4 en F1. Amber heeft nagenoeg altijd als enige meisje in de selectie gespeeld. Het laatste jaar in de C1 werd zij aangesteld als aanvoerster van het team met jongens. Amber: “Ik durfde de jongens wel op hun plek te zetten. Ze hebben respect voor mij. Buiten het veld kwamen we ook bij elkaar op de verjaardag.”
Fred: “Amber is wel iemand die de leiding neemt’. Amber: “Ja, maar in de puberteit werd het moeilijker. Ik douchte altijd samen met de jongens maar als je ouder wordt doe je dit niet meer. Bij uitwedstrijden werd ik af en toe in een oud hok gestopt om mij om te kleden. Ik maakte mij daar niet zo druk om. Wat ik wel lastig vond is dat de jongens in mijn eigen team anders tegen mij gingen doen. Ondanks dit bleef ik zin hebben in voetbal, omdat ik het voetbal leuk vind, maar niet meer om het team.”

Ze vindt het lastig om voorbeelden te noemen. Haar moeder weet nog wel dat ze soms huilend uit de training kwam. Amber: “Ik kreeg geen ballen meer. Ze gingen stoer doen. Het was niet omdat ik niet mee kon komen. Een keer na een wedstrijd dacht ik ‘Het is klaar.’ Als ik de jongens van mijn oude club nu tegenkom, tonen ze veel interesse in wat ik doe. Drie vrienden van mij hebben een seizoenkaart en zijn er iedere thuiswedstrijd bij. Eigenlijk heb ik best veel jongensvrienden die er voor mij zijn.”

Plek bezet houden voor jongen

Amber: “Ik voetbalde met mijn broertje in de buurt op een stenen veldje. Meiden uit mijn klas keken naar de jongens terwijl ik ermee aan het voetballen was. Ik was one of the guys. Bij mijn club was het goed geregeld, want ik heb tot de C1 bij de jongens gespeeld. Daar leer je toch het meeste van. Al was niet iedereen daar blij mee. Een trainer zei ooit: ‘Uiteindelijk gaat het erom dat we de jongens opleiden tot het eerste van de Wilhelminaboys, en jij zal nooit bij de Wilhelminaboys gaan spelen. Dus eigenlijk hou je een plek bezet voor een andere jongen.'” Fred: “Het ligt dus aan het beleid van de club hoeveel kansen meiden krijgen.”

Amber vervolgt: “Toen ik op voetbal ging, kwam ik al snel in beeld bij de KNVB en via regionale talentendagen voetbalde ik door heel Nederland. Onder 15 nam ik deel aan het Nederlands elftal. In eerste instantie viel ik af, maar ik werd daarna weer opgeroepen. In België scoorde ik. Op mijn 16e deed ik mee aan een oefentoernooi In Portugal. CTO riep mij op. Ik heb nog twee jaar thuis gewoond omdat ik in Best woonde en school en voetbal goed te bereizen was.”

CTO

“Nadat ik mijn havodiploma op zak had, ben ik verhuisd naar CTO Eindhoven. Ik dacht in eerste instantie ‘Hier ga ik niet wonen, hoor.’ Het leek net een ziekenhuis. De alarmbellen hingen er nog. Maar het is mooi opgeknapt. Het was eerst een klooster, maar werd later verbouwd tot een campus met grote woonkamer. Er wonen ook andere sporters zoals judoka’s en zwemmers. Iedere dag maak ik gebruik van de maaltijdvoorziening.” Fred: “Er moet aanwas blijven komen. Anders is er geen doorstroming van onderuit.”

 

Droom

Amber: “Ik ben heel blij met de transfer naar ADO Den Haag. Twee jaar geleden trainde ik al eens met het team mee en ik heb ADO altijd in mijn achterhoofd gehouden. De faciliteiten zijn goed en het niveau is hoger dan bij Achilles’29. Ik zal mijn vriendinnen missen, maar er komt iets moois voor terug. Ik ga ervoor! In de toekomst zou ik graag bij een buitenlandse club spelen, dat is mijn droom. Het liefst in Engeland. De speelwijze van de Engelsen past het beste bij mij. Duels spelen vind ik leuk. Ik speel vooral vanuit mijn taak. Door bijvoorbeeld je vrouwtje tegen te houden.” Fred: “Ik mag hopen dat ze in Engeland terechtkomt. Voor een volledig betaalde carrière moet ze naar het buitenland, denk ik.”

Hulp

Fred: “Amber heeft een open persoonlijkheid en is een doorzetter.” Amber: “Ik ben gedreven en zal er echt voor gaan. Ik vind het moeilijk als we verliezen maar papa zegt dan dat ik mij eroverheen moet zetten.

Fred: “Na de wedstrijd pak ik wel eens papier waarop we situaties bespreken hoe Amber het beter had kunnen doen. We bespreken nu minder want we eten apart. Amber laat telefonisch weten of ze komt slapen of niet. ‘Oké, je eten ligt in de kliko’. Tja, ze is 20, hè. Als je profvoetballer wilt zijn, moet je er wel voor gaan. Als je als ouders niets om voetbal geeft, dan kun je je kind ook niet goed stimuleren. Er zijn geen wedstrijden die we overslaan.”

Amber: “Toen ik voor de interland naar Portugal ging vergezelde mijn hele familie mij, ook mijn nichtje, opa en oma. Ik heb daar geluk mee. Niet elke ouder doet dit. Het scheelt ook dat ze allebei van voetbal houden. Het weekend was doorspekt met voetbal. Voorheen voetbalde ik op zaterdag zelf en op zondag keken we naar papa. Als kind moeten ouders je overal heen brengen. Als dat om welke reden niet lukt, dan houdt een eventuele carrière in het voetbal al op.”

Fred: “Als mijn zoon Remco de mentaliteit van Amber had gehad, had hij ook in deze situatie kunnen zitten. Ik heb het losgelaten. Ik heb er wel met hem over gesproken, maar hij wil niet. Jammer. Hij gaat voor de opleiding management Retail. Ook leuk.”

(Tekst en foto Suzan Rozemeijer, media De Brug Nijmegen)